O στίχος λέει ότι τα “παραμύθια δεν είναι αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέμματα” και τα στοιχεία της επιστημονικής έρευνας έρχονται να δείξουν ότι οι ρίζες των παραμυθιών χάνονται στα βάθη της ιστορίας. Μελέτη που εκπονήθηκε από τους ερευνητές των πανεπιστημίων του Ντέραμ και της Λισσαβώνας και τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύει η Καθημερινή, έδειξε ότι κάποια από τα πιο γνωστά παραμύθια στον κόσμο έχουν ρίζες στην Προϊστορία και μερικά χρονολογούνται στην Εποχή του Χαλκού.
Για να φτάσουν στο συμπέρασμα αυτό οι επιστήμονες ακολούθησαν μεθόδους ίδιες με εκείνες που χρησιμοποιούν οι βιολόγοι, μελετώντας συνδέσμους παραμυθιών από όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με την επιστημονική ανάλυση, το παραμύθι «Η πεντάμορφη και το τέρας», για παράδειγμα, χρονολογείται περίπου πριν από τέσσερις χιλιάδες χρόνια, ενώ ένα βρετανικό λαϊκό παραμύθι που ονομάζεται «Ο σιδεράς και ο διάβολος» και αναφέρεται σε έναν σιδερά που συμφωνεί με τον διάβολο να του πουλήσει την ψυχή του, αρκεί να αποκτήσει υπερφυσικές δυνάμεις, υπολογίζεται ότι εμφανίζεται για πρώτη φορά πριν από έξι χιλιάδες χρόνια, κατά την Εποχή του Χαλκού.
Ηδη, όμως, από τον 19ο αιώνα, συγγραφείς όπως οι αδελφοί Γκριμ πιστεύαν ότι πολλά από τα πιο αγαπητά παραμύθια, όπως η «Κοκκινοσκουφίτσα», η «Χιονάτη και οι επτά νάνοι», η «Σταχτοπούτα» και άλλα, είχαν βαθιές ρίζες στην Ιστορία και προέρχονταν από τη γέννηση των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών. Το παραμύθι «Ο Τζακ και η φασολιά», κατά τους ερευνητές, χρονολογείται πριν από πέντε χιλιάδες χρόνια, όταν η ανατολική ινδοευρωπαϊκή γλώσσα και η δυτική ινδοευρωπαϊκή γλώσσα διαχωρίστηκαν. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Royal Society Open Science Journal.
Ενδιαφέρον, έτσι; Νομίζω ότι θέλω να γράψω μία Παραμυθαλήθεια τώρα!